ಅಮ್ಮ 8

ನನ್ನ ಉದ್ರೇಕ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಕಣ್ಣೆದುರೇ ನನ್ನ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ರತಿ ನನ್ನ ಅಂದಿನ ವರೆಗಿನ ಮನೋ ಲೈಂಗಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆ, ಕುಟುಂಬ ಕಾಮಕ್ಕೆ ಮನಸ್ಸು ವಾಲಿದ ರೀತಿ, ಉದ್ರೇಕ ಶಮನಕಾರಿಯಾಗಿ ನಿತ್ಯ ಮುಷ್ಟಿ ಮೈಥುನದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಕೊಳ್ಳುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯನ್ನೆಲ್ಲಾ ನನ್ನ ಮಾತಿನಲ್ಲೇ ಸವಿಸ್ತಾರವಾಗಿ ಕೇಳಿದ್ದಳು. 

ಅಂದು ಬೆಳಗ್ಗೆ ಯಿಂದ ೨ ಸಾರೆ ರಸ ಉಕ್ಕಿಸಿಕೊಂಡಾಗಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ಈಗಿನ ಉದ್ರೇಕ, ಅಮ್ಮನ ಹತ್ತಿರ ಮಾತಾಡುತ್ತಾ ಉಂಟಾಗಿತ್ತಾಗಿದ್ದರಿಂದಲೋ ಏನೋ, ನಿತ್ಯಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಗಡುಸಾಗಿತ್ತು. ಇಳಿಯುವ ಲಕ್ಷಣ ಸಧ್ಯಕ್ಕೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕಳೆದ ಕೆಲ ಘಂಟೆಗಳ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ನಮ್ಮ ಮಾತುಕತೆ ಕಾಮಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧ ಪಟ್ಟಿದ್ದರಿಂದ, ಲುಂಗಿಯಲ್ಲಿನ "ಟೆ೦ಟ್" ನನ್ನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸಾರಿ ಹೇಳುತ್ತಿತ್ತು. ಅಮ್ಮನ ಕಣ್ಣು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಅದರ ಕಡೆ ಹಾಯುವದನ್ನು ನೋಡಿ ನನಗೆ ಹುಚ್ಚು ಏರುತ್ತಿತ್ತು.

ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲ ಇಬ್ಬರೂ ಸುಮ್ಮನೇ ಇದ್ದೆವು.  ನನ್ನನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅಮ್ಮನ ಯೋಚನೆ ಏನಿರಬಹುದು ಎನ್ನುವ ಕುತೂಹಲ.  ೪೫ರ  ಪ್ರಾಯದ, ಇನ್ನೂ ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಸಖತ್ತಾಗಿ active ಆಗಿದ್ದ ಹೆಣ್ಣು. ಮಗನ ಹುಚ್ಚಾಟದ ಹಿಂದಿನ ಗುಟ್ಟು ತಿಳಿದ ನಂತರ, ಅವಳ ದೇಹ ಹಾಗೂ ಮನಸ್ಸಿನ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಅರಿತು ಕೊಳ್ಳುವ ಆಸೆ, ಆದರೆ ಹೇಗೆ ಕೇಳಲಿ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅರ್ಥ ವಾದವಳಂತೆ, "ಏನು ಕೇಳ ಬೇಕು ಅನ್ನಿಸ್ತಿದೆಯೋ?" ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದಳು.

"ಆಗಲೇ ಹೇಳಿದ್ನಲ್ಲಮ್ಮಾ, ನನಗೂ, ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಸಿಗುತ್ತಿರುವಂತೆ, ನಿನ್ನ ಜೊತೆಗೂಡುವ ಮಹದಾಸೆ. ಆದು ಸಾಧ್ಯವೇನಮ್ಮಾ?" ಕೇಳಿದೆ.

"ನಿಮ್ಮಪ್ಪ ನನಗೇನೂ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿಲ್ಲ. ಹಾಸಿಗೆ ಸುಖ ಕೂಡ. ನಾನ್ಯಾಕೋ ಅವರಿಗೆ ಅನ್ಯಾಯ ಮಾಡಲಿ? ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮಂಡಿಗೆ ತಿನ್ನುವದು ಸುಲಭ ಕಣೋ. ನಿಜದಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಯಗತ ಗೊಳಿಸುವ ಮುನ್ನ ಯೋಚಿಸ ಬೇಕು".

" ಹೌದಮ್ಮ. ಆದರೆ ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸದ ದಿನಗಳೇ ಇಲ್ಲ. ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ಜಿಜ್ನಾಸೆ, ಮಂಥನ ನಡೆಸಿ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಅರಿತುಕೊಂಡಿದ್ದೇನಮ್ಮ. ನನ್ನ ಬಯಕೆಯಲ್ಲಿ ದ್ವಂದ್ವವಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನನ್ನು ಬಯಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಹೇಳಲು ಹಿಂಜರಿಕೆ ಇಲ್ಲ. ಕಾರ್ಯಗತ ಮಾಡುವ ಎದೆಗಾರಿಕೆಯೂ ಇದೆ. 'ತಾಯ್ಗಂಡ' ಎನ್ನುವ ಶಬ್ದ ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಬಯ್ಗಳವಲ್ಲ. ಮನಸ್ಸನ್ನು ಉದ್ದೀಪನ ಗೊಳಿಸಿ, ದೇಹದಲ್ಲಿ ರೋಮಾಂಚನ ಎಬ್ಬಿಸುವ ಮಹಾ ಪ್ರಭಾವೀ ಶಬ್ದವದು. ಅದನ್ನು ಯಥಾರ್ಥ ಗೊಳಿಸಿ ಕೊಳ್ಳಬೇಕೆನ್ನುವದೇ ನನ್ನ ಹೆಬ್ಬಯಕೆ" ಎಂದೆ.

ಅಮ್ಮ ಯೋಚನಾಪರಳಾದಳು. ಎವೆಯಿಕ್ಕದೇ ಅಡಿಯಿಂದ ಮುಡಿಯವರೆಗೆ ದೃಷ್ಟಿ ಹಾಯಿಸುತ್ತಾ "ತಾಯಿಗೆ ತಾಳಿ ಕಟ್ಟಲು ತಯಾರಿದ್ದೀಯಾ ಅಂತಾಯಿತು, ಅಲ್ವೇನೋ?"

"ಹೂನಮ್ಮ, ತಾಳಿ ರೆಡಿ ಇಟ್ಟಿದೀನಿ. ನನ್ನ ಮೊದಲ ಸಂಬಳದ ಅಧಿಕಾ೦ಷ ಅದಕ್ಕೇ ವಿನಿಯೋಗಿಸಿದ್ದೀನಿ. ಯಾವಾಗ ಸಂದರ್ಭ, ಸದವಕಾಶ, ಸುಮುಹೂರ್ತ ಬಂದರೂ ಸಿದ್ದವಾಗಿರಬೇಕೆಂಬ ಸಂಕಲ್ಪ ನನ್ನದು"

ಅಮ್ಮನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚರಿ. "ಹುಚ್ಚ, ಬುರುಡೆ ಬಿಡ ಬೀಡ" ಹುಸಿ ಕೋಪ.

"ನಿಜ ಅಮ್ಮ. ನನ್ನ valet ನಲ್ಲಿದೆ. ನೀ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಕೊಡು. ನೋಡುವೆಯಂತೆ"

"ಪ್ರಾಯ ಬಂದಾಗ 'ನಡು' ಯೋಚಿಸುತ್ತೆ ಅನ್ನುವ ಮಾತು ನಿನ್ನ ಮಟ್ಟಿಗೆ ನಿಜ ಎನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಸಮಾಜದ ಒಪ್ಪಿಗೆ ನಿರ್ಭಂದಗಳ ಲೆಕ್ಕ ನಿನಗಿಲ್ಲ"

"ನೀನೆನ್ನುವದು ಅರ್ಧ ಸತ್ಯ. 'ನಡು' ವಿನ ಯೋಚನೆ ಅರ್ಥ ಗರ್ಭಿತ. ಕೆಲ ಯೋಚನೆ ಇನ್ನಿಲ್ಲದ ಆಸೆ ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಿದಾಗ, ಮನಸ್ಸು ಅದನ್ನು ಪುನಃ ಪುನಃ ನೆನೆಯುವದರಲ್ಲಿ ಆಶ್ಚರ್ಯವಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನನ್ನು ಆಸೆ ಪಟ್ಟು ನನ್ನ 'ನಡು' ಯೋಚಿಸುವ ಪರಿಯನ್ನು ವರ್ಣಿಸುವದು ಕಷ್ಟ. ಸುಖ ಸಂವೇದನೆಯ ಪರಕಾಷ್ಟತೆಯನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮುಟ್ಟುವಂತೆ ಮಾಡುವ ಯೋಚನೆ ಯನ್ನು ಮುಕ್ತ ವಾಗಿ ಮಾಡುವದಕ್ಕಿಂತ ಮೊದಲು ಸಮಾಜದ ಒಪ್ಪಿಗೆ, ನಿರ್ಭಂದಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕೂಲಂಕುಷವಾಗಿ ವಿಚಾರಿಸಿದ್ದೇನಮ್ಮ. ನನ್ನ ಆಸೆ ಸರಿಯಲ್ಲ ವೆನ್ನುವ ಪ್ರಾರಂಭಿಕ ತಪ್ಪು ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಹೋಗಲಾಡಿಸಲು ಕಾಮ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಕೃಷಿ ಮಾಡಿದ ಬಗ್ಗೆ ಈಗಾಗಲೇ ಹೇಳಿದ್ದೇನಲಮ್ಮ. ತಾಯಿ ಮಗನ ನಡುವೆ ಕಾಮ ತಪ್ಪಾಗಿದ್ದರೆ, ಸೃಷ್ಟಿ ನಿಯಮಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ದೇವರು ಈ ರೀತಿಯ ಆಸೆ ಮೂಡದಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಎನ್ನುವುದು ನನಗೆ ಮನವರಿಕೆ ಆದ ಮೇಲೆ ಹಿಂದೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಲಿಲ್ಲ. ನೋಡುವದೂ ಇಲ್ಲ. ನಿನ್ನನ್ನು ಕಾಮಿಸುವ ನನ್ನ 'ನಡು'ವಿನ ಯೋಚನೆಯನ್ನು ಗೌರವಿಸುತ್ತೇನಮ್ಮ. ನನ್ನ ಗುರಿ ಈಗ ಯೋಚನೆ ಯನ್ನು ಕಾರ್ಯಗತ ಗೊಳಿಸುವದು. ಅದಕ್ಕೆ ನಿನ್ನ ಒಪ್ಪಿಗೆ, ಸಹಕಾರ ಬೇಕು" 

"ನಿನ್ನನ್ನು ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಮೀರಿಸುವ ಶಕ್ತಿ ನನಗಿಲ್ಲ. ನನ್ನದೂ ಉಪ್ಪು ಹುಳಿ ತಿನ್ನುವ ದೇಹ. ಇಲ್ಲದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಳಿ ದಾರಿ ತಪ್ಪಿಸ ಬೇಡ"

"ನನಗೆ ದಾರಿ ತೋರಿಸು ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ಅಮ್ಮಾ. ಅನಿಸಿಕೆ, ಕಲ್ಪನೆಗಳು ನಿಂತ ನೀರಾಗಬಾರದು. ನಾನೆಂದೂ ನಿನ್ನನ್ನು ಬಲಾತ್ಕರಿಸುವದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಬಯಸದಿರುವದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಕಾಮನೆ ಬದುಕಿನ ಒಂದು ಅಂಗ. ಭೋಗದ ಹಸಿವು ದೇಹದ ಅವಶ್ಯಕತೆ. ಆ ಹಸಿವನ್ನು ನೀಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡದೇ ಇರುವುದು ಹೇಗೆ? ಅದರಲ್ಲೂ, ನನ್ನ ಹಸಿವಿನ ನಿವಾರಣೆ ಯಾರಿಂದ ಹಾಗೂ ಯಾವುದರಿಂದ ಸಾಧ್ಯ ಎಂದು ಮನವರಿಕೆ ಆಗಿದ್ದಾಗ"

ಅಮ್ಮ ನಿರುತ್ತರಳಾದಳು. ನನ್ನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಾ ದೀರ್ಘ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತಾ "ಓ ದೇವರೇ, ಇವನ ಹುಚ್ಚಿಗೆ ಏನು ಮಾಡಲಿ?" ಎಂದು ತನಗೆ ತಾನೇ ಹೇಳಿ ಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಎದ್ದು ನಿಂತಳು. ಮೊದಲೇ ಜಾರಿದ್ದ ಸೀರೆಯ ಸೆರಗು ಅವಳು ಎದ್ದು ನಿಲ್ಲುವಾಗ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಜಾರಿತ್ತು. ತುಂಬಿದೆದೆಯ ದರ್ಶನ ನನಗೆ! ದೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಅಲ್ಲಿಂದ ಕೀಳಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವಳೂ ತಕ್ಷಣ ಸೆರಗನ್ನು ಮೇಲೆತ್ತಿ ಎದೆ ಮುಚ್ಚುವ ಪ್ರಯತ್ನ ನಡೆಸಲಿಲ್ಲ. 

"ಸಾಕೇನೋ ನೋಡಿ ಕೊಂಡಿದ್ದು?" ಎನ್ನುತ್ತಾ, ಅರೆ ನಿಮಿಷದ ನಂತರ ಸೆರಗನ್ನು ಮೇಲೆಳೆದು ಕೊಂಡಾಗ, ನನಗೆ ಪ್ರಜ್ನೆ ಮರಳಿತ್ತು. "ಇಷ್ಟಕ್ಕೇ ಹೇಗಮ್ಮಾ ಸಾಕಾಗುತ್ತೆ?" ಎಂದಾಗ "ಕಣ್ಣಿಂದ ಈಗಾಗಲೇ ಬೆತ್ತಲೆ ಮಾಡಿದ್ದೀಯೆ! ಬಿಟ್ಟರೆ ಬಟ್ಟೆ ಬಿಚ್ಚಲು ರೆಡಿ ಎಂದು ಗೊತ್ತು ಕಣೋ!" ಅಮ್ಮನ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಕೋಪವಿರಲಿಲ್ಲ. 

ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಕಳೆದಿತ್ತು. ಮಳೆ ಬರುವ ಲಕ್ಷಣಗಳು. ಅಮ್ಮ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಒಣ ಹಾಕಿದ್ದ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ತೆಗೆಯುವದಕ್ಕೆ ಹೋದಾಗ ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದೆ. ಮಳೆ ಹನಿ ಜಿನುಗಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಅವಳೊಂದು, ನಾನೊಂದು ಕಡೆಯಿಂದ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ತೆಗೆಯಲು ಮುಂದಾದೆವು. ಅಮ್ಮನ ಬ್ರಾ, ಪಿಂಕ್ ಪ್ಯಾ೦ಟಿ ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದವು. ಮಳೆ ಜೋರಾಗುವದರೊಳಗೆ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನೆಲ್ಲಾ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಒಳ ಬಂದೆವು. ಬ್ರಾ ಹಾಗೂ ಪ್ಯಾ೦ಟಿ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಉಳಿದ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸೋಫ಼ಾದ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿದೆ. ಮಳೆ ಹಾನಿಯಿಂದ ನನ್ನ ತಲೆ ಒದ್ದೆಯಾದದ್ದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ಅಮ್ಮ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು, ತನ್ನ ಸೀರೆಯ ಸೆರಗಿಂದ ನನ್ನ ತಲೆ ಒರೆಸಲಾರಂಭಿಸಿದಾಗ ನನ್ನ ಕೈಲಿದ್ದ ಅವಳ ಒಳ ವಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿ ನಾಚಿದಳು. ನನ್ನ ತಲೆಗೊಂದು ತಟ್ಟಿ, "ಯಾಕೋ ಹಿಡ್ಕೊಂಡೆ ಇದೀಯಾ? ಇಡೋ" ಎಂದು ಬೈದಾಗ "ನನ್ನ ಬಯಕೆಯ ಅಂಗಗಳ ಸಂಗಾತಿಗಳು ಇವು. ಬಿಡಲು ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲ" ಎಂದು ಅವುಗಳನ್ನು ಎದೆಗೊತ್ತಿಕೊಂಡೆ.

"ಹುಚ್ಚಪ್ಪ" ಎನ್ನುತ್ತಾ ಅಮ್ಮ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಒಳ ನಡೆದಾಗ ಅವಳ್ ಹಿಂಬಾಗವನ್ನ ಕಣ್ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ, ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ಅಮ್ಮನ ಮನದಾಳವನ್ನು, ಈ ಮೂರು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅರಿತು ಕೊಳ್ಳಲೇ ಬೇಕು ಎಂದು ನಿಶ್ಚಯಿಸಿದೆ.

ಅಲ್ಲೇ ವರಾಂಡದಲ್ಲಿ ಸಿಗರೆಟ್ ಹೊತ್ತಿಸಿ ಏನು ಮಾಡಲಿ ಎಂಬ ಆಲೋಚನೆ ಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದೆ. 

ಅಮ್ಮ ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬ್ಯುಸಿ ಆದಳು. TV ನೋಡಲು ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದೆ, ಮನಸ್ಸು ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ. ಅಮ್ಮನಿಗೆ company ಕೊಡೋಣ ಅಂದು ಕೊಂಡು ಅಡುಗೆ ಕೋಣೆಗೆ ಹೋದೆ. 

"ಹಸಿವಾಯ್ತೇನೋ? 

"ಹೋಟ್ಟೆ ಹಸಿವು,  ನಿನ್ನ ಇನ್ನೊಂದು ಹಸಿವಲ್ಲ" ಅಮ್ಮ ನಿಂದ ಪ್ರಶ್ನೆ ಹಾಗೂ ಸಮಜಾಯಿಷಿ.

"ನೀನಾಗಿಯೇ ವಿಷಯ ಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದೀಯೆ. ಹೊಟ್ಟೆ ಹಸಿವಿನ ಬಗ್ಗೆ ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಇದ್ದರೆ ಚಿಂತೆಯೇ ಇಲ್ಲ. ಇನ್ನೊಂದು ಹಸುವಿನ ನಿವಾರಣೆಗೂ ನೀನೇ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದರೆ?" 

ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟು ಅಮ್ಮ "ಇಂತಹ ಹುಚ್ಚು   ಆಸೆ ಕೆಲ ದಿನ ಇರುತ್ತೆ ಕಣೋ. ಆಮೇಲೆ ಸರಿ ಹೋಗುತ್ತೆ" 

"ಆಸೆ ಹುಚ್ಚಲ್ಲಮ್ಮ. ನಿನ್ಮಗ ಹುಚ್ಚ. ಈ ಹುಚ್ಚು ಸುಲಭದಲ್ಲಿ ಹೋಗೋ ಬಗೆ ಕಾಣೆ. ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ದೇಹದ ಆಸೆ ತಣಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ನಿನ್ನನ್ನು ಬಯಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನನ್ನು ಸದಾ ಪ್ರೀತಿಸುವ ಆಸೆ. ಆದರೆ ಆ ಆಸೆಯ ಮೂಲ ಕಾಮ ಎನ್ನುವದರಲ್ಲಿ ಎರಡು ಮಾತಿಲ್ಲ. ಆಸೆ ನೆರವೇರುವದೇ ಎನ್ನುವದು ನಿನ್ನನ್ನು ಅವಲಂಭಿಸಿದೆ" ಎಂದೆ.

ಅಮ್ಮ ಮಾತಾಡದೇ ತನ್ನ ಕೆಲಸ ಮುಂದುವರೆಸಿದ್ದಳು. ನಾನೂ ಸುಮ್ಮನೇ ಅವಳನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ. ಅಡುಗೆ ರೆಡಿ ಆಯಿತು. ನನಗೆ ಊಟಕೊಟ್ಟು ಅಮ್ಮನೂ ಊಟ ಮಾಡಿದಳು. ನಂತರ ನಾನು ಮನೆಯ ಪಡಸಾಲೆಗೆ ಬಂದು ಸಿಗರೆಟ್ ಹೊತ್ತಿಸಿ ದಮ್ ಹೊಡೆದು ಅಮ್ಮನ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಯುವದಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯತೊಡಗಿದೆ.

ಅಮ್ಮ ಕಸ ಮುಸುರೆ ಮುಗಿಸಿ ಬಂದು ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಾಗ ನನಗೆ ಪುನಃ ರೋಮಾಂಚನ. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತುTV ನೋಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ ಮನ ನಾಟದೇ ಒಬ್ಬರು ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಮುಖ ನೋಡಿ ಕೊಂಡಾಗ, ಇಬ್ಬರ ಕಂಗಳಲ್ಲೂ ಒಂದೇ ಪ್ರಶ್ನೆ "ಮುಂದೇನು?"

ಅಮ್ಮ ಮಧ್ಯೆ ಮಹಡಿಗೊಮ್ಮೆ, ಬಾಥ್ ರೂಮ್ ಗೆಲ್ಲಾ ಹೋಗಿ ಬಂದು, ಮೊಗಸಾಲೆಯ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿ, ಮಲಗುವ ಸಮಯ ಬಂತೆಂಬ ಸಂಕೇತ ನೀಡುತ್ತಾ ನನ್ನ ಬಳಿ ಕುಳಿತು "ಇನ್ನೇನು ಕೆಲಸವಿಲ್ಲ, ಮಲಗುವದು ಒಳ್ಳೆಯದು" ಎಂದಾಗ ನಾನು "ಕೆಲಸ ಇರುವದೇ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ" ಚುಡಾಯಿಸಿದೆ.

"ಆಗದ ಕೆಲಸದ ಬಗ್ಗೆ ಆಸೆಯ ಮಂಡಿಗೆ ತಿನ್ನ ಬೇಡ. ನಿನ್ನ ಬೆಡ್ ಮಾಡಿದ್ದೀನಿ. ಹೋಗಿ ಮಲಗು" ಎನ್ನುತ್ತಾ ಮಹಡಿಯೇರಿದಳು.

ಅದೆಷ್ಟೋ ಹೊತ್ತು ಸುಮ್ಮನೇ ಕುಳಿತೇ ಇದ್ದೆ. ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಅಮ್ಮನ ಜೊತೆ ಸೇರುವ ಸಾಧ್ಯಾ ಸಾಧ್ಯತೆ ಬಗ್ಗೆಯೇ ಚಿಂತಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಾವಿಬ್ಬರೇ. ರಾತ್ರಿಯ ಪ್ರಶಸ್ತ ಸಮಯ. ಹಳ್ಳಿಯ ಒಂಟಿ ಮನೆಯಾದ್ದರಿಂದ ಮದ್ಯ disturb ನ ಭಯವಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಬಯಕೆಯನ್ನು ಅಮ್ಮನಿಗೆ ವಿವರವಾಗಿ ತಿಳಿಸಿಯಾಗಿತ್ತು. ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ಅವಳು ಒಪ್ಪಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಒಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಗಂಡಸಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುವದು ಸಂಪ್ರದಾಯ ವಾಗಿರುವದರಿಂದ, ಆ ಮೊದಲ ಹೆಜ್ಜೆಯನ್ನು ನಾನೇ ಇಡಬೇಕು ಎಂದು ಮನಸ್ಸು ಹೇಳುತ್ತಿತ್ತು. ಅಮ್ಮನ ಜೊತೆ ಕೂಡುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಯನ್ನು ನೆನೆದೇ ತುಣ್ಣೆ ನಿಮಿರಲು ಶುರುವಾಯಿತು. ಇನ್ನೊಂದು ಸಿಗರೆಟ್ ಹೊತ್ತಿಸಿ ಆ ಕ್ಷಣದ ಆನಂದವನ್ನು ಸವಿದೆ.

ಘಂಟೆ ೧೦ ಹೊಡೆದಾಗ, ಅಮ್ಮ ಕೆಳಗಿಳಿದು ಬಂದಳು. ನಾನಿನ್ನೂ TV ಮುಂದೆ ಕುಳಿತೇ ಇದ್ದುದನ್ನು ನೋಡಿ ಸನಿಹ ಬಂದು "ಯಾಕೋ ನಿದ್ದೆ ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ ಕಣೋ" ಎನ್ನುತ್ತಾ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಳು. 

"ಅಪ್ಪ ಇಲ್ಲ ಅಂತ ಬೇಜಾರೇನೋ? ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ಇಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಜೋರಾಗಿ ನಿಮ್ಮ ಆಟ ನಡೆದಿರುತ್ತಿತ್ತು, ಅಲ್ಲಾ?" ಚುಡಾಯಿಸಿದೆ.

"ಥೂ ನಿನ್ನ. ಮೊದಲೇ ತಲೆಯಲ್ಲಾ ಕಲಸು ಮೇಲೋಗರವಾಗಿದೆ. ಮೇಲಿಂದ ನಿನ್ನ ಚುಡಾವಣೆ ಬೇರೆ. ನನ್ನ ಕಷ್ಟ ನಿನಗೆ ಹೇಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತೆ?" ಅಮ್ಮನ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಸಂಕಟದ ಸಂಕೇತ.

"ಏನಮ್ಮ ಕಷ್ಟ? ಸುಖವಾಗಿ ನೋಡಿ ಕೊಳ್ಳುವ ಅಪ್ಪನಿದ್ದಾನೆ. ಅಪ್ಪನ ಜಾಗಕ್ಕೆ ತವಕ ಪಡುತ್ತಿರುವ ಪ್ರಾಯಕ್ಕೆ ಬಂದ ಮಗನೂ ಇದ್ದಾನೆ. ಜೀವನದ ಸಂಧಿ ಕ್ಷಣ ಇದು. ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದೆ ಇಡಲು ನೀನು ರೆಡಿ ಆದರೆ, ಕಷ್ಟವಲ್ಲ, ಸುಖದ ಸೂರೆ ಹೊಡೆಯುವ ಸಮಯ ಇದಮ್ಮಾ" ಎಂದು ನೇರವಾಗಿ ಬಯಕೆಯನ್ನು ಮುಂದಿಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟೆ.

ಅಮ್ಮ ಮಾತಾಡದೇ ನನ್ನನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸಿದಳು. ಅವಳ ಕಂಗಳಲ್ಲಿ ಉದ್ರೇಕದ ಛಾಯೆ! "ಅದೃಷ್ಟ ಧೈರ್ಯವಂತರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಒಲಿಯುತ್ತದೆ, ಅವಕಾಶದ ಸದುಪಯೋಗ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದವನು ಮೂರ್ಖ" ಎನ್ನುವುದು ನನ್ನ ಬಲವಾದ ನಂಬಿಕೆ. ಸಿಕ್ಕ ಈ ಅವಕಾಶ ಕೈಯಿಂದ ಜಾರಲು ಬಿಡ ಬಾರದು ಎಂದು ನಿಶ್ಚಯಿಸಿ "ನಾವಿಂದು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಮಲಗೋಣವೇನಮ್ಮಾ?" ಎಂದು ನೇರವಾಗಿ ಕೇಳಿದಾಗ, ಅಮ್ಮನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚರಿಯಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಉತ್ತರಿಸಲೂ ಇಲ್ಲ. 

"ಬಾ ಅಮ್ಮಾ, ಈ ರಾತ್ರಿ ನನ್ನ ಜೊತೆಗೆ ಮಲಗು. ಬಯ ಬೇಡ, ಬಲಾತ್ಕರಿಸೊಲ್ಲ" ಎನ್ನುತ್ತಾ ಅವಳ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಕೊಂಡು ನನ್ನ ರೂಮಿನ ಕಡೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದೆ.

ಅಮ್ಮ ಮೌನವಾಗಿ ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದಳು. ಅವಳೇ ನೀಟಾಗಿ ಮಾಡಿಟ್ಟ ಮಂಚದ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಅವಳನ್ನು ಕೂಡ್ರಿಸಿ ಅವಳ ಮುಂದೆ ನಿಂತೆ. ತುಂಬಾ romantic moment ಅದು. ಅಮ್ಮನನ್ನು ಬಯಸಿ ನಡೆಸಿದ್ದ ಅಂದಿನ ಬೆಳಗಿನ ಎರಡು ಸಾರೆಯ ಹಸ್ತ ಮೈಥುನ, ದಿನವೆಲ್ಲಾ ಕಾಮದ ಕುರಿತಾದ ಮಾತುಗಳ ಜೊತೆಗೆ, ನನ್ನ ಬಯಕೆಯನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದೆಲ್ಲಾ ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದು, ಮೊದಲೇ ಅರ್ಧ ನಿಮಿರಿದ್ದ ನನ್ನ ತುಣ್ಣೆ, ಈಗ ನನ್ನ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆಯೇ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಮಾತೃ ರತಿಯನ್ನು ನೋಡಿ ಹುಚ್ಚೆದ್ದು ಹೋಯಿತು. ಲುಂಗಿಯ ಮುಂದಿನ ಟೆ೦ಟ್ ಅಮ್ಮನ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ ಅವಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಮುಗುಳ್ನಗೆ. 

"ಈ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ಹೇಗೋ ಮಲುಗಲಿ? ನನ್ನ ರೂಮಿಗೆ ಹೋಗುವದು ಒಳ್ಳೆಯದು ಕಣೋ" ಎಂದು ನನ್ನ ತೊಡೆಯ ನಡುವಿಂದ ದೃಷ್ಟಿ ಕೀಳದೇ ಹೇಳಿದಾಗ, ಪೆಚ್ಚು ಪೆಚ್ಚಾಗಿ ನಕ್ಕೆ.

"ಇಲ್ಲೇ ಇರಮ್ಮಾ. ನನ್ನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ನಾನು ನಿಭಾಯಿಸಿ ಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ಹೆಚ್ಚೆಂದರೆ ಏನಾಗ ಬಹುದು?, ನಾವುಗಳು ಸ್ವಲ್ಪ ಏಮಾರ ಬಹುದು. ಅದರಿಂದ ಮುಂದಿನ ದಾರಿ ಸುಗಮ ವಾಗಬಹುದು" ಎಂದು ಕಣ್ಣು ಮಿಟುಕಿಸಿದೆ.

"ಅಮ್ಮ ಏಮಾರುವದನ್ನ ಕಾಯ್ತಾ ಇದೀಯೆ ಅನ್ನು?"

"ಆ ದೇವರಾಣೆಗೂ ಅದು ನಿಜ. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಏಮಾರುವದು ಎಂದು ಹೇಳಲಾರೆ. ನನ್ನ ದೈಹಿಕ ಬಯಕೆಯನ್ನು ನಿನ್ನಿಂದ ನೀಗಿಸಲು ನೀ ಒಪ್ಪಿದರೆ ಅದು ನನಗೆ ನನ್ನ ತಾಯಿ ರತಿಯಿಂದ ಸಿಕ್ಕ ವರ ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ" ಎನ್ನುತ್ತಾ ಹಾಸಿಗೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ತೂಗು ಹಾಕಿದ್ದ ಪ್ಯಾ೦ಟಿನ ಜೋಬಿನಿಂದ ನನ್ನ valet ತೆಗೆದು, ಅದರೊಳಗಿನಿಂದ ಆಭರಣ ವೊಂದನ್ನು ತೆಗೆದು ಅಮ್ಮನ ಕೈಯಲ್ಲಿಡುತ್ತಾ "ಹೇಳಿದ್ದೆನಲ್ಲಮ್ಮಾ, ತಾಳಿ ಮಾಡಿಟ್ಟು ಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆಂದು! ಇದೇ ಅದು. ನನ್ನ ಮೊದಲ ಗಳಿಕೆ ಇದಕ್ಕೇ ವಿನಿಯೋಗವಾಗಿದೆ. ನಿನಗೆ ಇದನ್ನು ತೊಡಿಸಿ, ತಾಯಿಗಂಡ ಆಗಬೇಕೆಂದು ನಿತ್ಯ ಆ ದೇವರಲ್ಲಿ ಬೇಡಿ ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ"

ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ. ಕೈಯಲ್ಲಿಟ್ಟ ತಾಳಿಯನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ ನೋಡಿದಳು. "ತಾಳಿ ಇಷ್ಟು ಉದ್ದ ಇರುತ್ತೇನೋ? ಕುತ್ತಿಗೆಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡರೆ ಸೊ೦ಟದ ವರೆಗೆ ಬರುತ್ತೆ ಇದು"

"ಅಪ್ಪ ಕಟ್ಟಿದ ತಾಳಿ ಇರುವಾಗ, ಇದನ್ನು ನಿನ್ನ ಕುತ್ತಿಗೆಗೆ ತೊಡಿಸಲು ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ......"

"ಹಾಗಾಗಿ.... ಎಂದರೆ?"

"ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕರೆ ಇದನ್ನು ನಿನ್ನ ಸೊ೦ಟಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟುತ್ತೇನಮ್ಮ. ನನ್ನ ಕಾಮ ತ್ರುಷೆಯನ್ನು ನೀಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಯಸುತ್ತಿರುವ ಆ ನನ್ನ ಜನ್ಮ ಸ್ಥಳದ ಸಮೀಪ ಇದು ಇರಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಇರಾದೆ ನನ್ನದು"

ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ. "ಏನೋ, ನೀನು ಹೇಳುತ್ತಿರುವದು?"

"ಹೌದಮ್ಮ. ಮಾತೆಯಾದ ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ಮಮತೆಯ ಜೊತೆ ಜೊತೆಗೆ, ನಿನ್ನ ದೇಹದ ಮೇಲೆ ಮೋಹಗೊಂಡಿರುವ ನನಗೆ ನನ್ನ ಜನ್ಮ ಸ್ಥಳದ ಜೊತೆಗಾರಿಕೆ ಬೇಕೆಂದು ಹಾತೊರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಈ ತಾಳಿಯನ್ನು ನಿನ್ನ ಸೊ೦ಟಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿ, ಅದರ ಸಮೀಪ ಇರುವ, ನನ್ನನ್ನು ಇಹಕ್ಕೆ ತಂದ ಆ ನಿನ್ನ ಅಂಗಕ್ಕೆ ರಹದಾರಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಬಯಕೆ ನನ್ನದು" ಎಂದಾಗ, ಅಮ್ಮ " ಆಗದ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿ ಫ಼ಲವಿಲ್ಲ" ಎಂದಾಗ "ನನ್ನ ಬಯಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸು, ಅಮ್ಮಾ. ಒಂದೇ ಸಾರಿಗೆ ತಿರಸ್ಕರಿಸ ಬೇಡ" ಎಂದೆ.

"ಸರಿ, ಬಾ ಮಲಗೋಣ ಎನ್ನುತ್ತಾ ಅಮ್ಮ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಅಡ್ಡಾಗುತ್ತಾ, ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದ ತಾಳಿಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ "ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಸಿದ್ದೇಯೋ. ಹೇಗೋ ನಿನಗೆ ಈ ಸೊ೦ಟಕ್ಕೆ ತಾಳಿ ಕಟ್ಟುವ ವಿಚಾರ ಬಂತೋ?"

ಅವಳ ಪಕ್ಷದಲ್ಲಿ ನಾನೂ ಮಲಗುತ್ತಾ, "ಹಸ್ತ ಮೈಥುನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವಾಗ ಮನಸ್ಸು ಏನೇನನ್ನೋ ಕಲ್ಪಿಸಿ ಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಯಾವಾಗಲೋ, ಹೇಗೋ ಈ ವಿಚಾರ ಒಮ್ಮೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಂತು ಮತ್ತೆ ಅದೇ ವಿಚಾರ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹೋಯಿತು"

"ಭೋಗಿಸ ಬಯಸುವ ಹೆಣ್ಣುಗಳ ಸೊ೦ಟಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ತಾಳಿ ಕಟ್ಟುವ ಕಲ್ಪನೆ ಮಾಡುತ್ತೀಯೇನೋ?"

"ಇಲ್ಲಮ್ಮ, ಈ ಕಲ್ಪನೆ ನಿನಗೆ ಮಾತ್ರ ಮೀಸಲು" 

ಅಮ್ಮ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಸಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಸುಮ್ಮನೇ ಹಾಗೆ ಅಂಗಾತ ಮಲಗಿಯೇ ಇದ್ದು ನಂತರ ಅವಳ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿದೆ. ಅಮ್ಮ ಕೂಡ ನನ್ನ ಕಡೆ ತಿರುಗಿ ಮಲಗಿ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ತಾಳಿಯನ್ನ ನನಗೆ ಕೊಟ್ಟು "ತಗೋ. ಇಟ್ಟುಕೋ" ಎಂದಳು. ಒಬ್ಬರ ಮುಖವನ್ನೊಬ್ಬರು ನೋಡುತ್ತಾ ಮಲಗಿದೆವು